مرجع تخصصی نقد و بررسی کتاب‌های روز دنیا

درباره کتاب

کتاب ابله، شاهکاری از فئودور داستایوفسکی، بی‌ارزش بودن صداقت در میان دروغ و نیرنگ را روایت می‌کند. این اثر با شخصیت‌های حساس و اتفاقات ناگوار شکل گرفته، اما هیچ‌یک از این حوادث قابل پیشگیری نبوده‌اند.

داستایوفسکی در این کتاب سرنوشت جهان را از دید سرنوشت انسان‌ها می‌بیند. او باور دارد که پیشرفت انسانیت به میراث ملی و قوانین متافیزیکی وابسته است. این قوانین در روح روسی با استحکام جای دارند و هنر او، این آزادی درونی را در شخصیت‌ها نشان می‌دهد.

شاهزاده میشکین، شخصیت اصلی، نماد انسانیت خالص است؛ فردی که با وجود شکست‌های اجتماعی، فناناپذیری روحانی او از طریق معنای درونی زندگی آشکار می‌شود. زندگی او با طبیعت رابطه‌ای عمیق دارد، اما از هدف و معنای مشخص بی‌بهره است.

داستایوفسکی در آثارش به بررسی روان‌شناسی عمیق و شرایط اجتماعی و سیاسی قرن نوزدهم روسیه می‌پردازد. ابله، همراه با جنایت و مکافات و برادران کارامازوف، از برجسته‌ترین آثار اوست. داستایوفسکی به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین روان‌شناسان ادبیات جهان شناخته می‌شود.

در بخشی از کتاب، میشکین می‌گوید: «می‌دانم مردم مرا ابله می‌پندارند، اما می‌فهمم و شعور دارم؛ پس ابله نیستم.» این جمله نمایانگر خودآگاهی و پیچیدگی شخصیت اوست.